Een Yogi met Innerlijke Onrust?

Ben ik de enige yogi met innerlijke onrust?

Ik beoefen nu zo’n acht jaar yoga. In eerste instantie begon ik met lessen om mezelf uit de neerwaartse spiraal van een burn-out te trekken, die me zowel mentaal als fysiek had uitgeput.

Toen ik begon (voornamelijk met Yin Yoga), duurde het ongeveer vijf weken voordat ik een glimp van innerlijke rust voelde. Later besefte ik dat dit de fase was waarin ik mijn situatie begon te accepteren.

Was ik genezen? Kon ik zorgeloos verder?

Niet echt. De volgende stap was begrijpen hoe ik überhaupt op dat punt was beland.

Voor mij draaide het allemaal om vasthouden—aan gewoontes, denkpatronen en manieren van zijn die vertrouwd en veilig voelden. Maar in werkelijkheid was er helemaal geen echte veiligheid. Onder de oppervlakte had angst zich genesteld, in de vorm van rusteloze gedachten en nachtelijk zweten.

Yoga bracht structuur in mijn leven, eerst één tot twee keer per week. Ik hoorde steeds weer hetzelfde woord terugkomen: Loslaten. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar na verloop van tijd—tegen die tijd deed ik gemiddeld vier keer per week aan yoga—begon ik me echt over te geven. Mijn geest werd kalmer, mijn lichaam ontspande.

Was ik toen genezen? Kon ik zorgeloos verder?

Nog steeds niet.

Pas na jaren besefte ik dat de echte uitdaging lag in het onderhouden van wat ik had geleerd. Ik moest blijven terugkeren naar de mat, steeds opnieuw die innerlijke rust vinden. Soms daagde ik mezelf uit met actievere lessen, ook al zag ik er tegenop (ik ben van nature niet erg sportief). Maar het gevoel van voldoening achteraf was het altijd waard.

Door yoga begon ik langzaam te begrijpen dat loslaten werkelijk de sleutel was.

Accepteren, Begrijpen, Beheren.

Deze drie woorden werden mijn fundament. Opvallend genoeg vormen hun beginletters het woord AUM—de heilige klank van yoga. AUM kent vele betekenissen, en ik nodig je uit om het zelf verder te ontdekken.

Maar waar kwam die innerlijke onrust eigenlijk vandaan? Hoe had ik die in de loop der jaren zo zorgvuldig opgebouwd?

Een krachtige les komt uit de Yoga Sutra’s van Patanjali (YS 1:33):

"Door vriendelijkheid te cultiveren naar de gelukkigen, compassie te tonen voor de minderbedeelden, vreugde te vinden in de deugdzamen en onverschilligheid te tonen tegenover negativiteit, blijft de geest kalm en onverstoorbaar."

Deze wijsheid gaat niet alleen over hoe we anderen benaderen, maar ook over hoe we onszelf behandelen. Wanneer we vriendelijk zijn voor onszelf, compassie hebben voor onze eigen worstelingen, en vreugde kunnen vinden in onze eigen groei—terwijl we negativiteit loslaten—ontstaat er ware innerlijke rust.

Ik verdiepte mijn begrip hiervan in de Satsang-les bij Mahé Yoga, waar yogadocente (en eigenaresse) Pritha ons begeleidt in de filosofische kant van yoga. Deze sessies, zonder asana-oefeningen, richten zich op het in balans brengen van lichaam en geest.

Ben ik nu genezen? Kan ik zorgeloos verder?

Ik denk het niet. Maar wat ik wél weet, is dat yoga in al zijn facetten mij blijft helpen groeien.

En daar ben ik dankbaar voor. 🙏